ಹೃದಯ ಹಿಮಘನ ಖಂಡವಂ ಕಾವ್ಯರವಿ ಸೋಕೆ (797)

ಹೃದಯ ಹಿಮಘನ ಖಂಡವಂ ಕಾವ್ಯರವಿ ಸೋಕೆ |

ಮಧುರಾನುಭವ ಸಲಿಲ ಪರಿದು ಚಿಂತೋರ್ಮಿ- ||

ಯುದಿಸಿ ಜೀವನ ತೊಳೆದು ಧರ್ಮದೀವಿಯೊಳಿರಿಸಿ |

ಸೊದೆಯಪ್ಪುದಾತುಮಕೆ - ಮರುಳ ಮುನಿಯ || (೭೯೭)

(ಮಧುರ+ಆನುಭವ)(ಚಿಂತೆ+ಊರ್ಮಿ+ಉದಿಸಿ)(ಧರ್ಮ+ದೀವಿಯ+ಒಳು+ಇರಿಸಿ)(ಸೊದೆ+ಅಪ್ಪುದು+ಆತುಮಕೆ)

ಹೃದಯದ ಘನರೂಪದಲ್ಲಿರುವ ಮಂಜುಗಡ್ಡೆಯ ತುಂಡನ್ನು (ಖಂಡ) ಕಾವ್ಯವೆಂಬ ಸೂರ್ಯ(ರವಿ)ನು ಸ್ಪರ್ಷಿಸಲು, ಸಿಹಿಯಾದ (ಮಧು) ಅನುಭವಗಳ ನೀರು (ಸಲಿಲ) ಹರಿದು, ಯೊಚನೆಗಳ ಅಲೆ(ಊರ್ಮಿ)ಗಳು ಹುಟ್ಟಿ(ಉದಿಸಿ)ಕೊಂಡು, ಬಾಳನ್ನು ಚೊಕ್ಕಟಮಾಡಿ, ಧರ್ಮವೆಂಬ ನಡುಗಡ್ಡೆ(ದೀವಿ)ಯೊಳಗಿಟ್ಟು, ಆತ್ಮಕ್ಕೆ ಅಮೃತ(ಸೊದೆ)ವಾಗುತ್ತದೆ.

 When the sun of poetry touches the ice-berg of heart

The water of sweet emotions flows and the noble thought waves rise

They wash the heart well and light the lamp of dharma there

This is an ambrosial experience to the self – Marula Muniya (797)

(Translation from "Thus Sang Marula Muniya" by Sri. Narasimha Bhat)