ಮಡುವು ಮಾನವ ಲೋಕ ಮಾಯೆಯಾ ಜಲರಾಶಿ (679)

ಮಡುವು ಮಾನವ ಲೋಕ ಮಾಯೆಯಾ ಜಲರಾಶಿ |
ತಡೆ ಕಣ್ಗೆ ಮೋಹ ಭಯ ರೋಷಗಳ ಹೊಡೆತ ||
ದುಡುಕುತಾಯಸಬಟ್ಟು ಮಡುವೊಳೀಜುವನವನು |
ದಡವೇರೆ ಪರಮಸುಖಿ - ಮರುಳ ಮುನಿಯ || (೬೭೯)

(ದುಡುಕುತ+ಆಯಸಬಟ್ಟು)(ಮಡುವೊಳ್+ಈಜುವನ್+ಅವನು)(ದಡ+ಏರೆ)

ಮನುಷ್ಯನ ಬಾಳೆಂಬುದು ನದಿಯ ಆಳವಾದ ಒಂದು ಜಾಗ(ಮಡುವು). ಆ ಜಲರಾಶಿಯೇ ಮಾಯೆ. ಅವನ ಕಣ್ಣುಗಳಿಗೆ ಪ್ರೀತಿ, ಹೆದರಿಕೆ, ಕೋಪಗಳು ಅಡ್ಡಬರಲು, ಅವುಗಳಿಂದ ಅವನಿಗೆ ಹೊಡೆತ. ಆವಾಗ ಅವನು ಮುಂದಾಲೋಚನೆಯಿಲ್ಲದೆ ಮುನ್ನುಗ್ಗಿ, ಶ್ರಮ ಮತ್ತು ಬಳಲಿಕೆಯಿಂದ, ಆ ಮಡುವಿನಲ್ಲಿ ಈಜುತ್ತಾನೆ. ಅವನು ದಡವನ್ನು ಮುಟ್ಟಿದಾಗ ಸುಖವನ್ನು ಹೊಂದುತ್ತಾನೆ.
(ಕೃಪೆ: ಶ್ರೀ. ಶ್ರೀಕಾಂತ್‍ರವರ "ಮರುಳ ಮುನಿಯನ ಕಗ್ಗ - ತಾತ್ಪರ್ಯ")

This human world is a vast lake filled with the water of illusion
Attachment obstructs his vision, fear and anger smite him
He swims hastily, moves forward and tires himself
But he becomes overjoyed on reaching the bank – Marula Muniya (679)
(Translation from "Thus Sang Marula Muniya" by Sri. Narasimha Bhat)