ಆಟಕೆಂದಳ್ತಿಯಿಂ ಮರಳಿನಲಿ ಮನೆಕಟ್ಟಿ (356)

ಆಟಕೆಂದಳ್ತಿಯಿಂ ಮರಳಿನಲಿ ಮನೆಕಟ್ಟಿ |
ಊಟ ಪಾಟಗಳೆಂದು ನಲಿದಣುಗನೇಕೋ ||
ನಾಟಕವು ಸಾಕೆಂದು ಮನೆಯನೊದೆದೊಡೆವುದಕೆ |
ಸಾಟಿಯೋ ಶಿವನೃತ್ಯ - ಮರುಳ ಮುನಿಯ || (೩೫೬)

(ಆಟಕೆ+ಎಂದು+ಅಳ್ತಿಯಂ)(ಪಾಟಗಳ್+ಎಂದು)(ನಲಿದ+ಅಣುಗನ್+ಏಕೋ)(ಸಾಕು+ಎಂದು)(ಮನೆಯನ್+ಒದೆದು+ಒಡೆವುದಕೆ)

ಈ ಆಟವಾಡುತ್ತೇನೆಂದು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ (ಅಳ್ತಿಯಿಂ) ಮರಳಿನಲ್ಲಿ ಮನೆಯನ್ನು ಕಟ್ಟಿ, ಅದರಲ್ಲೇ ಅಡಿಗೆ ಮಾಡಿದಂತೆ, ಊಟ ಮಾಡಿದಂತೆ ಮತ್ತು ಹಾಡುಗಳನ್ನು ಹೇಳಿದಂತೆ ಬಾಲಕ(ಅಣುಗ)ನು ಸಂತೋಷಿಸುತ್ತಾನೆ. ಆದರೆ ಅದೇಕೋ ನಾಟಕ ತನಗೆ ಸಾಕಾಯಿತೆಂದು ಕಟ್ಟಿದ ಮನೆಯನ್ನು ಒದ್ದು ಪುಡಿಮಾಡಿಬಿಡುತ್ತಾನೆ. ಹೀಗೆಯೇ ಶಿವನ ನೃತ್ಯವೂ ಕೂಡ.

With much interest, a child builds castles with sand
He pretends to cook, eat, sing and enjoy but at the end
He feels like ending the play and kicks off the castle
God’s drama is akin to this – Marula Muniya (356)
(Translation from "Thus Sang Marula Muniya" by Sri. Narasimha Bhat)