ಸವೆಯಿಪುದು ಶಿಲೆಯ ಗಾಳಿಗಳುಜ್ಜಿ ನೆಲವ ಜಲ (435)

ಸವೆಯಿಪುದು ಶಿಲೆಯ ಗಾಳಿಗಳುಜ್ಜಿ ನೆಲವ ಜಲ |
ಸವೆಯಿಪನು ಜಲವ ರವಿ ಎಲ್ಲವೆಲ್ಲರನು ||
ಸವೆಯಿಪುದು ತನುವ ಮನಸಿನ ಕೊರಗು ಕೆಣಕುಗಳು |
ಜವನು ಜಗದುಜ್ಜಿಕೆಯೊ - ಮರುಳ ಮುನಿಯ || (೪೩೫)

(ಗಾಳಿಗಳು+ಉಜ್ಜಿ)(ಎಲ್ಲವು+ಎಲ್ಲರನು)(ಜಗದ+ಉಜ್ಜಿಕೆಯೊ)

ಈ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲಿರುವ ಕಲ್ಲುಗಳನ್ನು ಗಾಳಿಯು ತಿಕ್ಕಿ ತಿಕ್ಕಿ ಸವೆಯುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತದೆ. ಹಾಗೆಯೇ ಭೂಮಿಯನ್ನು ನೀರು ಸವೆಯಿಸುತ್ತದೆ. ಸೂರ್ಯನಾದರೋ, ಆ ನೀರು ಮತ್ತುಳಿದೆಲ್ಲವನು ಸವೆಯಿಸುತ್ತಾನೆ. ಮನುಷ್ಯ ದೇಹವನ್ನು ಅವನ ಮನಸ್ಸಿಗಾಗುವ ಚಿಂತೆ ಮತ್ತು ಪೀಡಿಸುವಿಕೆಗಳು ಕ್ಷೀಣಿಸುತ್ತವೆ. ಈ ರೀತಿ ಯಮಧರ್ಮರಾಯ(ಜವ)ನು ಬೇರೆ ಬೇರೆ ರೂಪಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಜಗತ್ತಿನ ಉಜ್ಜುಕಲ್ಲು ಆಗಿದ್ದಾನೆ.
(ಕೃಪೆ: ಶ್ರೀ. ಶ್ರೀಕಾಂತ್‍ರವರ "ಮರುಳ ಮುನಿಯನ ಕಗ್ಗ - ತಾತ್ಪರ್ಯ")

Scouring winds cause the weathering of the rocks and water erodes the earth
The sun wears out water and everything wears out every other thing
The sorrows and stings of minds wear out one’s body
Mutual friction in the world itself is death – Marula Muniya
(Translation from "Thus Sang Marula Muniya" by Sri. Narasimha Bhat)